boğazımda düğümlenen hayaller kırgın gözyaşlarına dönüşmesini istememek suç olmamalı..
illaki gözyaşımı istiyenler varsa ben sevinç gözyaşları dökmeyi becerebileceğimi düşünüyorum.
-.-

acısıyla tatlısıyla geçen zaman..yazarak rahatlama çabalarım..blogları okudukça kendimden parçalar ekleyerek yazılarla bütünleşmelerim..ağlamalarıma,dalgınlıklarıma,sinirlenmelerime,gülüşlerime benimle beraber eşlik eden klavye tıkırtıları ve satırlar..her imla hatamda,her devrik cümlemde,her anlatım bozukluğumda her saçmaladığımı düşündüğümde kendime kızmama rağmen vazgeçemediğim bana ait olan benden birşeyler barındıran sayfam..
100. yazılar özel midir değil midir bilmem.bildiğim tek şey bu 100. yazıda önce ki yazılarım gibi kafamın rahat olmayışı..
büyümek bana göre değil.içimde ki çocuk yeteri kadar özgür değil.hayata dair ciddi kaygılarım ve içimde kalan hevesler var.
küçük çocuklar heveslenir,büyükler büyüdükçe heveslerinden vazgeçer derler.hiç vazgeçmedim.vaz-ge-çe-me-dim..
çok zor.kendimi kandırmak,iyi günlerin olucağına inanmak çok zor.ben büyüdükçe dünyam kirleniyor.kirlendikçe temizlemek mümkün olmuyor.
daha bu yaşımda bir çok şeylere geç kaldığımı farketmek artık beni sadece yormuyor.ciddi yaralar açıyor zihnim de ve kalbimde...
istediklerimden vazgeçsem ve bana dayatılan hayatı yaşasam bundan farklı bir durum olmazdı o yüzden vazgeçmicem.
100. sayımda daha iç açıcı daha böyle nasıl desem umut dolu yazılar yazmak isterdim tabiii...yapcak bişey yok.diğer 100. lere artık.

şaşkın

hayatımda asla yola girmez diye düşündüğüm bir çok şey bu sene düzeldi,ya da şimdilik benim gördüğüm o.
Lakin benim hayatımı değiştirebilecek nitelikte bir değişim henüz söz konusu değil..Olsun diye son bir haftadır hem madden hem manen o kadar çok uğraşıyorum ki bundan kelli hayatın anlamı ben de bir çoğalıyor bir eksiliyor.Bigün mutluysam diğer gün mutlaka iki göz iki çeşme ağlayabiliyorum.
Dengesizlik aldı başını yürüdü bünyede..Sabaha sen istersen naraları eşliğinde başladığm gün bi kaç saat sonrasında senden bi cacık olmaz şeklinde ki usanç cümlelerine dönüşüyor.
Sonum nolur bilmiyorum.Allah'a dua ederken alacaklı gibi dua etmekte istemiyorum.İpin ucu bazen o kadar kaçıyor ki...
vel hasıl günlerim hem zor hem güzel..özlediğim iki arkadaşım bu günlerde ziyaretime geldi.partide çalıştklarımın meyvelerini almaya başladım,ailemle sorunlarım yok ama zor olan kısmı bu saydığım güzel şeyler bugün böyleyse yarın zıttı olabilecek şeyler.Bana kalıcı mutluluklar lazım ya da bir işi gerçekten başardım ben! diyebilmem lazım.işte bunun için çabalıyorum.biraz geç kalmış olsam da çabam görülmeye değer..
lütfen hemen bitsin bu sene dediğim bu yıl biterken ,bitsin kelimesini kurarken düşlediğim düş gerçekleşmiş olsun..
lütfen..:/

sevgili günlük..

Yazıcak çok şeyim varken bende ki bu boşvermişlik hissi cümlelerimi toparlamaya engel oluyor.

Hayat nasıl? diye sorarsan derim ki :

şişman hatunların pazartesi diyete başlayıp öğleden sonra diyetlerini bozmasından kelli girdikleri suçlulukla karışık bırakmışlık psikolojisi içindeyim.

Hayatımı rayına sokmaya çalışırken daha da rayından çıkarabilme yeteneğime sadece gülebiliyorum.

Biliyor musun en kötüsü bu.

en dibe vurduğum an şu an.

o kadar uykum var ki..Ama uyumama engel olan yanlışlarım var.

birgün bu satırları olmak istediğim biri olduğum zaman okumak isterim (ya da isterdim..)

herneyse hayata dargınım böyle giderse küserim günlük onu uyarır mısın?

gün hep bugünde kalsaya...