19.7.08

ya geçit vermessem?

Hiç kabullenmek istemesem de,
geçmiş,geçer-miş..

içgüveysindenhalliceyimabi

Bu aralar kendimi iyice dağıttım.Hiçbirşeyi düşünmeyen günlerini aynı manatonlukla geçiren herhangi biri olmayı kabullenmiş bünyemle yaşamaya çalışıyorum hayat denilen enteresan kavramı..

üstüm başım toz içinde acaba neden

Farklılıklar..
Öldürmezler ama süründürürler..

hiçkimseleritanısaydınhiçkimselerolmazdı

Çok derdin olduğunda ya da hayata artık farklı bir boyutta bakmaya başladığında içinde biriktirdiklerini paylaşabileceğin kimseleri ararsın.
Çoğu zaman o kimseler şen şakrak muhabbetlerde başrolleri oynarlarken sıkıntılı anlarında hiçkimse olmayı tercih ederler..
Sizlere oluyor mu bilmem ama bana bu durum bir ara çok sık olmaya başlamıştı..
Hayatımı sadece kendi hayatıma dahil etmeye başladıktan sonra,maskelerin ardındakileri görmeye başlamıştım.
Aslında hiçbirşeyin benim gördüğümü sandığım şeyler olmadığını farketmek,gece gözlerimi tavana diktiğimde,uykuya dalıp rüyalar görmek yerine uyanık kabuslar görmeme neden olmuştu.
Ağlama nöbetleri başlardı neye ağladığımı bile bilmeden..
Bu şehir beni çoğu kişiden kopardı,Bu şehirde kalbim kırılmaya yaralar almama ,o yaraların kanamasına sebeb oldu.
Ama kendime yaklaştırdı sanki..
Aslındalar katmaya başladım.Kanımı durdurmak için haberim olmadan gönderilen pamukları tek başımaya aramaya başladım.
Zor zamanlardan geçtim.Zor zamanların armağanı süzgeç..
Süzgeçin altında eriyip süzülenler beni üzerlerken üstünde inatla duranlar iyi ki lerle başlayan cümleleri kurdurdu bana.
Yine karışık oldu bu yazı:)
kafamın karışıklığının milyarda biri belki..
Güzel günlerin gelmesini bekliyorum.
Bahar da çoktaan geçti aslında..
Buna rağmen bekliyorum işte..
değer umarım..

16.7.08

.

Tatil moduna adam akıllı girmiş bulunmaktayım=)Sabah 5 oldumu yat,13:00 de kalk .)
Aylaklıktan canım sıkıldı evet.

14.7.08

kendini kandırma

içinde biriktirdiğin dertlerini nasıl açığa vurucağını şaşırdın sanırım küçük kız.Gayretle kapıldığın hayellerinin toz pembesine alışınca ağır geldi gerçeğin ağır renkleri..

13.7.08

of :)

Bu tür günlerin en sıkıcı yanı:
sınavdan çıktığında n'aptığını kendin bile kestiremezken çevrendekilerin sana nasılsı? nasıl geçti? şeklinde yönelttiği sorular.
Bu durumdan nefret etsem bile yakın arkadaşlarıma sınavdan çıktığı zaman nasıl geçti diye sormadan da edemiyorum^.^
Cevaplarsa çoğu zaman aynı=)
*ya bilmiyorumdur
*bir ihtimal "bilmem fena değildi"
*çoğunlukla "zordu yaa!"
ben soruları yönelten kişilere bu üç cevabı da vermiş bulunmaktayım=)

not: beni asıl güldüren,sınav bittiğinde sınıftan çıkarken ayaklarımın hakimiyetini kaybedip az daha çocuğun üzerine yuvarlanıcak olmamdı.
Ayaklarımı nasıl kontrol edemiyorum yaa hayret bişii**

=)

8.7.08

kimse olamadım

Ben hep iyi olmayı istedim az hata yapabilmeyi, kendimi ve çevremdekileri mutlu edebilmeyi hayal ettim.Öyle zamanlar geldiki sadece asalak olarak yaşayabildiğimi etrafımda değer verdiğim insanların bile beni böyle görebilme ihtimalini görmeye başladım.Ayağa kalkmaya çalıştım belkide ayaktaydım.Yürüdüğümü bilmeden koşmam gerektiğini hatırladım.Büyük laflar ettim büyük söylemler dinledim.Kendime güvendim herşey güzel olucak,olmalı dedim.3 kere aynı hedefe koşmaya başlarken aynı engele takıldım.Fena düştüm kan revan süründüm.Kan kaybından bilincimi yitirdim gerçekle hayali birbirine karıştırmaya başladım.Çok kere ölmek istedim sonra saçmalık yaşamalıyım dedim.Yaşamaya karar veren bendim dedim sonra anladım ki kararları veren ben değildim.Kararları verenin gözüne girmeye çalıştım.Beni yarattıysa ve ben bir mucizeysem yürümem konuşmam sevmem bunların hepsi yaşadığım hayat aldığım nefes akla gelen gelmeyen herşey her zerre mucizeyse mucize devam etmeli dedim.Devam ettir nolur diye yalvardım.Umudumu isteyerek devam ettirmeye çalıştım.Ses gelmedi işaret göremedim görsem ne değişirdi ne gibi şeyleri kabullenebilirdim?belki de üstümde fazlaca yük olurdu diye sessizliğe karşı tesellilerimi biriktirdim.
Yaptığım tek eylem belki ağlamak belki kendime acımaktı.İfadelerimle çeliştim işe yaramayan bir pislik olmadığımı kime kanıtlamam gerekir ki dedim hemen şimşek hızıyla cevabımı yine kendime verdim "Kendime"

Bazen bu hayat bu koşuşturmaca iyiler kötüler bilinenler bilinmeyenler bu döngü beni: "ya! neredeyiz? nereye gidiyoruz? neden geldik ? diye soruları sordurdu bana
Düşündüm düşündükçe sıkıldım sıkıldıkça durdum durdukça geriledim.
Peki asıl ilerleme düşünmekten geçerken neden düşünmem gerilememe neden olmuştu?
Anlam veremediğim bunca şey varken neden hala...?

Yazılarım ne kadar karışıksa aklımda ona kıyasen milyon kat daha karışık.İki yıldır beklediğim bir hayalin gerçekleşmesi için günler kalmışken acaba hayalim neydi gibi sorular sormaya başladım.Hayalimi diye nitelendirdğim şeyi kazandırıcak ya da kaybettiricek olan o üç saate yaklaştıkça kendimden tereddüt etmeye çalışıyorum.

Kendimle çetin bir savaş halindeyim.Bir yanım az kaldı yapıcaksın olucak bu sefer herşey değişicek derken,diğer yanım çok istediğini sandığın şeyleri aslında istemediğini farkettin bu iş olmicak diyor.
Geriye kfası karışmış bir ben kalıyorum.Teselli arıyorum yalvarışlarımda ağlıyorum sesim duyusun diye.
Mucize devam etmeli diyorum.Etmicekse ben çok yoruldum o zaman tamamiyle bitmeli diyorum.Sonrasın da bitmeli mi diye düşünüyorum biterse herşey biter diye sorulara başlıyorum.Deliliğin o ince çizgisini aştığımı farkederek düşüncelerimi durdurmaya çalışıyorum.
Devam eden ve beni ilerleten mi gerileten mi olduğuna bir türlü ıarar veremediğm döngü...
Çark dönmeye devam ederken bazı soruların cevaplarını zamanın vericeğini biliyorum ve bekliyorum.Ama zaman bana hep eksik geliyor..

Belkide ihtiyacım olan şey çayımı içerken yanına kattığım kekremsi tütn tadıdır.Dumanın dağılışında benim dağılışımı görüp ağlamamdır.

5.7.08

mazeretim var

Bu sıcak günlerde etrafımda yaşamlarını süregelen şekilde devam ettiren canlıların bendn daha asabi olmalarına ANLAM veremiyorum çünkü onların 1 haftası sonra giricekleri kişisellik açısından ölüm kalım meselesi haline gelen sınavları yok.
Bencilsem bencilsin de.

2.7.08

hadi bakalım (:

Bazen yeni başlangıçlar yapmanın bizlere iyi geliceğini düşünürüz..Bu blog sayfam hayatıma giren tek taze soluk bu aralar.

Küçük şeylere ağır anlamlar yükleyenlerdenim ben bu yüzden bu taze soluğun bana uğur getirmesini tüm kalbimle kimilerine göre tüm aptallığımla istiyorum.

Şimdilerde susmamı isteyenler çevremde bu kadar çok yoğunlaşmışken onlara susup sadece bu sayfalar konuşmak istiyorum..

Hatalarım olursa şimdiden affola..

e o zaman hoşgeldim(:hadi bakalım olabildiğince uç şimdi... burda kimse kimseye karışmaz.