ve kırar göğsüne bastırırken

"Zehiri yapan dozdur"

sf:22

ben

Kelimlerin içlerine girip saklanasım var..
Kalıplara büyük geldim.
Kalıplara aykırı gittim.

siyasete bulaştıkça kelimelerimi kaybediyorum.olurda cümlelerimi toparlayabilirsem anlatıcağım çok şey var.
bekle beni blog.

Neyim var?

Uzun soluklu planlarımın üzerine düşme zamanı geldi.Eğer bir sene daha kendimden bir şeyler eksiltirsem hiç kalamam diye korkar oldum.Hissediyorum bende ki değişiklikleri.Karakterimi kuvvetlendirmek adına dayanılmaz acılara bundan katlanıyorum.Gidesim varken uzak yerlere zorluyorum kendimi ve kalıyorum.Bunları yapmam gerek başka türlü istediğim bir ben olamam.En büyük baskıyı kendi irademle kendime uyguluyorum.Oruç tutmak gibi bir şey bu..Tek farkı benim bir iftar saatim yok.

Kendi üzerime hiç acımadan uyguladığım bu baskı zaman zaman bunaltıyor beni.Bunaltımın sebebinin kendim olmadığına inandırmak için bir posta baskı daha uyguluyorum.Yıkıntıya yakın oluyorm böyle anlarda ve istemeden suratıma yansıyor bitkinliğim.Etraftakiler soruyorlar neden böylesin diye.Türlü türlü bahaneler sıralıyorum hepsine.Hımm deyip geçiyorlar.Anlamıyorlar.Sormak olsun diye soruyorlar.

ve nefretim büyüyor istemeden.Sabırla ve sabırsızlıkla bekliyorum günümü.

oyun bitti

Sadece kendimi kandırdığımın farkındayım.

Düne kadar herşey güllük gülistanlık giderken,ben şen kahkahalarımda boğulurken nedense gözlerim doldu aniden.

Gülmekten gözlerim yaşardı diye düşünmeye zorluyorum ama nafile.Galiba ip çoktan koptu.

Canlı renkler hızlıca kayboluyor sen de farkettin mi?

Matlaşıyoruz hissediyor musun?

Ya da hissedebiliyor musun diye sormalıyım emin değilim hislerin var mı yok mu.Karar vermesi çok zor.

Zoraki verdiğin cevaplarından sıkıldım.

Seninle konuşabilmek için konu aramaktan sıkıldım..

Sustuğumda benden başkasının konuşmadığını anlamaktan sıkıldım.

Sıkılıyorum bu aralar.

En çok da seni sıkmaktan sıkılıyorum ama.Biraz da inciniyorum.

Sustuğumda konuşmanı bekledim.Cevap vermedin ki...

"ya kusuruma bakma çok konuştum yine"cümleleri ağzımdan dökülürken cevap vermedin yine..

oysa ben çok konuştuğum için senden teselli cümleleri beklediğim için kurmuştum cümlelerimi..

Anlamadın ki..

Anladın da umursamadın belki.

Kendimi kandırmak güzeldi ve Devam da edebilirdi..

Ne güzel gülerken bu buruklaşma hissi..

Sol tarafa inan acı da hediyesi.

kesik kesik

bilmiyorum ki nerden ve nasıl başlasam?

gündem,kelimeler,hayat ve daha saymaya üşendiğim çok şeyler çok çok, karışık anlaması ve anlatması olabildiğince zor.

Arkada teoman abi düşünmeee düşünmeee diye bağırırken aslında ne yazasım ne de düşünesim var =)..ne de olsa kimse anlamıyor ve ben de anlamıyorum(:

Normal sayılabiecek günler yaşarsınız ya hani..

Tatsız tuzsuzdur,sürekli birşeyleri bekleyerek ve birşeylerden vazgeçrek tüketirsiniz zamnı..Boşlukları hiçliklerle doldurmak yapabildiğiniz en güzel iştir.

Amaçların,hedeflerin seni sen yapan değerlerin durdukları yerde tozlanırlar ya bazen..

Yazamazsın ki...

Hayatın gibi kelimelerin de dağınıktır.Zaten yeteneğin de yoktur yazmaya..Onun bunun kelimelerinden ilham almaya çalışırsın kendince.. sanki yazmak sana farzmış gibi..

Okunması ayrı bi külfet olan paragrafın virgülü kadarsındır çoğu zaman.Kimse farkedemez,kimse seni gördüğüne sevinmez.Kimselerin beklediği,görmek istediği sadece noktadır ya hani seni maalesef virgül yapan fazlalıkların vardır.

Yaşadığım anları değersizleştirdiğimden mütevellit yazamıyorum bu aralar.

Ağlayamıyorum bir de...

Ağlasam ve yazsam ne kadar rahatlicam oysa.

Üstümde ağır yükler var.

hem hisleniyorum,hem hissizleşiyorum..

böyle nereye kadar sürer bilmem ama umarım fazla zamanımı ve fazla beni alıkoymaz