Uzun soluklu planlarımın üzerine düşme zamanı geldi.Eğer bir sene daha kendimden bir şeyler eksiltirsem hiç kalamam diye korkar oldum.Hissediyorum bende ki değişiklikleri.Karakterimi kuvvetlendirmek adına dayanılmaz acılara bundan katlanıyorum.Gidesim varken uzak yerlere zorluyorum kendimi ve kalıyorum.Bunları yapmam gerek başka türlü istediğim bir ben olamam.En büyük baskıyı kendi irademle kendime uyguluyorum.Oruç tutmak gibi bir şey bu..Tek farkı benim bir iftar saatim yok.
Kendi üzerime hiç acımadan uyguladığım bu baskı zaman zaman bunaltıyor beni.Bunaltımın sebebinin kendim olmadığına inandırmak için bir posta baskı daha uyguluyorum.Yıkıntıya yakın oluyorm böyle anlarda ve istemeden suratıma yansıyor bitkinliğim.Etraftakiler soruyorlar neden böylesin diye.Türlü türlü bahaneler sıralıyorum hepsine.Hımm deyip geçiyorlar.Anlamıyorlar.Sormak olsun diye soruyorlar.
ve nefretim büyüyor istemeden.Sabırla ve sabırsızlıkla bekliyorum günümü.
2 yorum:
Gitme isteği hiç bu kadar ruhumu okşamamıştı. Bu arada birçok yazıyı okuduktan sonra karar verdim. Bu kadınların gerçekten sihirli ve gizli bir dünyası var, eğer ona açılan kapıyı bulamazsanız, kendisinden asla adresi öğrenemezsiniz. Yanılıyor muyum?
Kadin'larin sihirli ve gizemli bir dunyasi olsa yine erkek ehgemen soylemin yarattigi kendi basina bir miti olmasin?
Yorum Gönder